" လူငယ္မ်ား စာၾကိဳးစားသင့္သည္ " ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာစီစာကံုး ေရးခိုင္ရာ ပီတာေလးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျဖသည္ ။
" လူတစ္ေယာက္သည္ စာကို ၾကိဳးစားေလေလ အသိပညာ တိုးပြားေလေလ ျဖစ္သည္ ။ သိတာ မ်ားေလေလ မ်ားမ်ား ေမ့ေလ ျဖစ္သည္ ။ မ်ားမ်ားေမ့ေလေလ သိတာ နည္းေလေလ ျဖစ္သည္ ။ သိတာ နည္းေလေလ ေမ့တာလည္း နည္းေလေလ ျဖစ္သည္ ။ ေမ့တာ နည္းေလေလ သူသိတာ မ်ားေလေလ ျဖစ္သည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ ေမးစရာ ျဖစ္လာသည္ ။ " ဘယ့္အတြက္ စာကို ေကာင္းေကာင္း သင္ရမည္နည္း" ဟူ၍ ျဖစ္သည္ ။"
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
လမ္းမွားေလွ်ာက္ခ့ဲဖူးတ့ဲလမ္းမွာ
သတိရတယ္
.......
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
ထိုင္ခံုလုထိုင္ခ့ဲဖူးတ့ဲ ပန္းျခံမွာ
သတိရတယ္
.....
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
အတူနားေထာင္ေနၾက
သီခ်င္းသံ အၾကားမွာ
သတိရတယ္
.....
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
ေခါင္းခဏခဏ မူးတတ္တ့ဲ နင့္ကို
သတိရတယ္
........
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
လိုင္းကားတိုးစီးခ့ဲဖူးတာကို
သတိရတယ္ ....
.......
တိုက္ဆိုင္မႈ႕႐ွိလို႔
ထီးေသးေသးေလးမွာ
ပုန္းေနတ့ဲလူေတြေတြ႔ေတာ့
သတိရတယ္
......
တိုက္ဆိုင္မႈ႔ေတြ မ်ားလြန္းခ့ဲလဲ
ကံတရား နဲ႔ မတိုက္ဆိုင္ေတာ့
ေဝးခ့ဲရတယ္
........
ေမ့ပစ္ခ်င္ေပမယ့္
ေမ့လို႔မရေသးတာ
ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္ဆိုရမလဲ
www.aungchan25.blogspot.com
https://m.facebook.com/profile.php?id=649983348384629
အိပ္မက္ေတြ ေကာက္သင္းေကာက္ရင္း
မနက္ေတြ လင္းလင္းသြားခ့ဲတာ
အိမ္ေ႐ွ႕က ယင္းမာပင္ေတာင္
အ႐ုိးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔
လမ္းမႀကီးကို ေက်ာခိုင္းေနခ့ဲ ...။
ႏိုးတစ္ဝတ္ အိပ္တစ္ဝက္နဲ
အဆာေျပငတ္ခ့ဲတ့ဲမနက္ေတြကို
လက္ခ်ဳိးေရရလြန္းတ့ဲ
စိတ္ဆိုးေနတ့ဲလက္ေတြလဲ
လႈပ္လီလႈပ္လ့ဲနဲ႔
မီွရာေတြ႕ရာကို ကုတ္ဖ့ဲေနခ့ဲ ...။
ေအးစက္စက္ခ်ဳိစိမ့္တစ္ခြက္
ေလာင္ကြၽမ္းေနတ့ဲ ေဆးလိပ္တစ္ဖက္
အလုပ္ပ်က္ခ့ဲတ့ဲေန႔ရက္ေတြေတာင္
ေယာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔တမ္းတ
သတိရျခင္းေတြပ်ဳိးခ်ရင္းနဲ႔ ..
အစိုးမရတဲ့ ငါ့ဘဝကို အတိုးေတြခ်ခိုင္းေနမိခ့ဲ ..။
အေတာင္တစ္စံုမျဖစ္ပဲ
ပ်ံတက္ေနတ့ဲ အေတြးေတြနဲ႔
ေရးျခစ္ခ့ဲတ့ဲကဗ်ာေတြဟာလဲ
ျဖစ္ခ်င္တာသက္သက္မ်ားနဲ႔
ခံစားမႈကိုေထာင္းသြင္း အက်ဥ္းခ်လို႔
သဲထဲသြန္ခ့ဲတ့ဲေရေတြ
ေရျပန္ျဖစ္ဖို႔မလြယ္သလို
စာရြတ္ေတြေပၚ သြန္ပစ္ခ့ဲတ့ဲစာေတြဟာလည္း
ကဗ်ာျဖစ္ဖို႔မလြယ္ခ့ဲ ...။
တစ္ခါက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕အိမ္တစ္အိမ္မွာ ၾကြက္ေတြအရမ္းမ်ားခဲ့တယ္။ ၾကြက္ေတြက ေန႔ေန႔ညညေသာင္းက်ိန္းလြန္းလို႔ အိမ္႐ွင္က ေၾကာင္တစ္ေကာင္ဝယ္ေမြးလိုက္တယ္။
ေၾကာင္ေရာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ၾကြက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ အိမ္႐ွင္ကဝမ္းသာၿပီး ေၾကာင္ကလည္း သူ႔တာဝန္သူေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ရက္မွာ ၾကြက္ေတြက အစည္းအေဝးလုပ္ေတာ့တယ္။ အစည္းအေဝးလုပ္ရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က သူတို႔ကိုဖမ္းယူသတ္စားေနတဲ့ ေၾကာင္ကိုသုတ္သင္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ေၾကာင္ရဲ႕ရန္ကကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကြက္ေတြကို အႀကံထုတ္ၾကပါလို႔ ၾကြက္ေခါင္းေဆာင္ေတာင္းဆိုတယ္။
ၾကြက္ေတြက သူတို႔ရဲ႕အႀကံကို တစ္ေကာင္ခ်င္းစီေျပာၾကတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အဲဒီေၾကာင္စုတ္လိုက္ဖမ္းတဲ့အခါ သူ႔ကို ၾကြက္ေထာက္ေခ်ာက္နား တမင္ျမားေခၚလာခဲ့တယ္။ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္က သူ႔ကိုညႇပ္မိရင္ ေနာက္ဆိုကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လိုက္ဖမ္းတဲ့ေကာင္႐ွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒီနည္းက သိပ္အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတယ္။ မေတာ္လို႔ ေၾကာင္က ၾကြက္ေထာက္ေခ်ာက္နားမေရာက္ခင္ မင္းအရင္အစားခံရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ သူအိပ္ေနတုန္း သူ႔ကိုမီးနဲ႔႐ႈိ႕ပစ္တာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ငါထင္တယ္"
"ဒီနည္းက ငါတို႔ကိုလည္း ဒုကၡေရာက္ေစႏိုင္တယ္.. ငါ့မွာ အေကာင္းဆံုးနည္းတစ္ခု႐ွိတယ္.. သူအိပ္ေနတုန္း သူ႔လည္ပင္းမွာ ျခဴတစ္လံုးသြားဆဲြေပးထားလိုက္မယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ ျခဴသံၾကားတာနဲ႔ ငါတို႔အျမန္ေျပးပုန္းလို႔ရတယ္။ သူဖမ္းမိဖို႔လည္း မေၾကာက္ရေတာ့ဘူး.. ဘယ္နဲ႔လဲ..."
ၾကြက္ေတြက ဒီအႀကံကို ေထာက္ခံအားေပးၾကတယ္။
"အားလံုးက ေထာက္ခံၿပီဆိုေတာ့ ေၾကာင္ကို ဘယ္သူျခဴသြားဆဲြေပးခ်င္သလဲ" ၾကြက္ေခါင္းေဆာင္ကေမးေတာ့ ဘယ္သူမွ မတုန္႔ျပန္ၾကေတာ့ဘူး။
"ဒီအႀကံကို မင္းကထုတ္တယ္ဆိုေတာ့ မင္းပဲသြားဆဲြကြာ.."
"ကၽြန္... ကၽြန္ေတာ္.. သြားမဆဲြရဲဘူး.. တျခားၾကြက္ကိုပဲ႐ွာၿပီး သြားဆဲြခိုင္းပါ.."
ေနာက္ဆံုးမွာ ဘယ္ၾကြက္မွ သြားမဆဲြရဲခဲ့လို႔ အခုထက္တိုင္ပဲ ၾကြက္ေတြဟာ ေၾကာင္ရဲ႕လိုက္လံဖမ္းဆီးတာကုိ ခံေနခဲ့ရတယ္။
ျဖစ္ထြန္းေပါက္ေရာက္မည့္သူ
******************************
ျဖစ္ေျမာက္ထြန္းေပါက္မယ့္သူဆုိတာ - သူမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွာ လမ္းမဆံုးတတ္ၾကဘူး၊
အၫွာခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ေလျပင္းေလာက္နဲ႔ ေၾကြမက်သလိုေပါ့။
အၫွာမခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေလေလးတစ္ခ်က္ ေ၀့လိုက္ရံုနဲ႔ ေၾကြက်ရသလို၊
ရည္ရြယ္ခ်က္ မခိုင္မာတဲ့ သူေတြဟာလည္း ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မူအနည္းငယ္နဲ႔ ႀကံဳလိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ မိမိလုပ္ငန္းကို အလြယ္တကူ စြန္႔ျပစ္တတ္ၾကတယ္။
လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစ
*****************************
လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစကို ႏႈတ္ျဖင့္ႀကိဳေျပာလွ်င္ ေပါ့သြားတတ္သည္။
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လက္ေတြ႔လုပ္ျပျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေလးနက္ၿပီးသမိုင္း၀င္ေစသည္။
ျဖစ္ထြန္းေပါက္ေရာက္မည့္သူ
******************************
ျဖစ္ေျမာက္ထြန္းေပါက္မယ့္သူဆုိတာ - သူမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွာ လမ္းမဆံုးတတ္ၾကဘူး၊
အၫွာခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္တန္တန္ ေလျပင္းေလာက္နဲ႔ ေၾကြမက်သလိုေပါ့။
အၫွာမခိုင္တဲ့ သစ္ရြက္ဟာ ေလေလးတစ္ခ်က္ ေ၀့လိုက္ရံုနဲ႔ ေၾကြက်ရသလို၊
ရည္ရြယ္ခ်က္ မခိုင္မာတဲ့ သူေတြဟာလည္း ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မူအနည္းငယ္နဲ႔ ႀကံဳလိုက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ မိမိလုပ္ငန္းကို အလြယ္တကူ စြန္႔ျပစ္တတ္ၾကတယ္။
လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစ
*****************************
လူတစ္ေယာက္၏ အစြမ္းအစကို ႏႈတ္ျဖင့္ႀကိဳေျပာလွ်င္ ေပါ့သြားတတ္သည္။
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လက္ေတြ႔လုပ္ျပျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ေလးနက္ၿပီးသမိုင္း၀င္ေစသည္။
" လူငယ္မ်ား စာၾကိဳးစားသင့္သည္ " ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာစီစာကံုး ေရးခိုင္ရာ ပီတာေလးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေျဖသည္ ။
" လူတစ္ေယာက္သည္ စာကို ၾကိဳးစားေလေလ အသိပညာ တိုးပြားေလေလ ျဖစ္သည္ ။ သိတာ မ်ားေလေလ မ်ားမ်ား ေမ့ေလ ျဖစ္သည္ ။ မ်ားမ်ားေမ့ေလေလ သိတာ နည္းေလေလ ျဖစ္သည္ ။ သိတာ နည္းေလေလ ေမ့တာလည္း နည္းေလေလ ျဖစ္သည္ ။ ေမ့တာ နည္းေလေလ သူသိတာ မ်ားေလေလ ျဖစ္သည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ ေမးစရာ ျဖစ္လာသည္ ။ " ဘယ့္အတြက္ စာကို ေကာင္းေကာင္း သင္ရမည္နည္း" ဟူ၍ ျဖစ္သည္ ။"
``ဝိေသသအားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးက ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္း ေျပာရရင္ တျခားဘာသာေတြကို မလိုမုန္းထား စိတ္နဲ႔ ပုတ္ခတ္ျခင္းကင္းစြာနဲ႔ ေျပာလိုတာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ ကိုးကြယ္မွဳဘာသာအျဖစ္သာ မဟုတ္ဘဲ ေ႐ွးယခင္ကပင္ ဒီႀကီးျမတ္တဲ့ ဘာသာအေပၚမွာ ဖန္တီးထည့္သြင္းထားတဲ့ မွားယြင္းတဲ့ ျဖည့္စြက္မွဳနဲ႔ အပိုဆထားတာေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ တူညီဖယ္႐ွားလိုက္ႏိုင္ရင္ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးအက်ယ္ဆံုး အေတြးအေခၚပညာရပ္ ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့ အမွတ္လကၡဏာမ်ား ႐ွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို အထူးအသနားခံ ပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားလိုပါတယ္။
သံဃာေတာ္ အ႐ွင္သူျမတ္တို႔ဘုရား၊ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ ကမၻာေပၚ႐ွိ ႀကီးျမတ္တဲ့ဘာသာတစ္ခုကို အေမြဆက္ခံသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသာသနာေတာ္ကို သန္႔႐ွင္ေအာင္ သန္႔စင္ၿပီး ေမတၱာတရားနဲ႔ ညီေနာင္သားခ်င္းေတာ္စပ္မွဳဆိုတဲ့ အခ်ိန္မေရြး တည္တံ့မွန္ကန္ေနတဲ့ ဓမၼသတင္းကို လူသားတစ္ရပ္လံုး ထာဝရၾကားသိေအာင္ ေဟာေျပာျဖန္႔ခ်ိေပးေတာ္မူပါဘုရား။
သံဃာေတာ္ အ႐ွင္သူျမတ္တို႔ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေမတၱာတရားနဲ႔ လူသားခ်င္း ညီေနာင္သားခ်င္း ေတာ္စပ္မွဳတရားတို႔နဲ႔ ပတ္သက္၍ သံဃာေတာ္တို႔ အေလးထားေဟာၾကားေသာ ဓမၼေဒသနာေတာ္တို႔ကို တပည့္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ ၾကားမွာသာမက ဒီက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ကမၻာတစ္ခုလံုး႐ွိ ျပည္သူမ်ားၾကားမွာပါ နားၾကားသြားရန္ အသင့္႐ွိပါတယ္ဘုရား။ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့လည္း ဒီကိစၥမွာ တပည့္ေတာ္တို႔ဟာ သံဃာေတာ္မ်ားအား အစြမ္းကုန္ ေထာက္ခံပံ့ပိုးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီတရားဟာ ကမၻာႀကီးကေရာ တပည့္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကပါ ဒီကာလမွာ အလြန္တမင္း လိုအပ္ေနတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
သံဃာေတာ္ အ႐ွင္သူျမတ္တို႔ဘုရား၊ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ အခန္းက႑က ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လာမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ၾကည္ညိဳေလးစားစြာ ဆည္းကပ္သြားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ သံဃာေတာ္တို႔ရဲ႕ သာသနာေတာ္က တရားဝင္ေပးအပ္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား အနက္ တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြအတြက္ သံဃာေတာ္မ်ား လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အျမင့္ျမတ္ဆံုး ႏိုင္ငံေရးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ ျပည္သူတြင္းသို႔ ဆင္းၿပီး ညီၫႊတ္ျခင္းနဲ႔ ေမတၱာထားျခင္း ဓမၼေဒသနာေတာ္တို႔ကို ေဟာၾကားပါဘုရား။ လွည္းေနေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ႏိုင္ငံအႏွံေရာက္ေအာင္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရး ဓမၼသတင္းကို သယ္ေဆာင္ျဖန္႔ခ်ိေတာ္မူပါဘုရား။ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာ ကိုးကြယ္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ေနရာမေရြး အခ်ိန္မေရြး ဓမၼေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေျပာျဖန္႔ခ်ိခြင့္၊ ေၾကာက္ရြ႕ံျခင္း၊ မသိနားမလည္ျခင္း၊ အယူသည္းျခင္းစသည္တို႔မွ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ျပည္သူေတြ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုမိမိတို႔ အားကိုးလာေအာင္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ တျခားနယ္ပယ္တို႔မွာပါ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုမိမိတို႔ ျပန္လည္တည္ေဆာက္လာေအာင္ လြတ္လပ္စြာ ေဟာေဖာ္ၫႊန္ျပ ဆံုးမခြင့္ဆိုတဲ့ လြတ္လပ္ေရးတရားတို႔ကို ဆိုလိုပါတယ္ဘုရား။ ေလွ်ာက္ထားတဲ့ ဒီတာဝန္ေတြသာမက အျခားပိုမိုမ်ားျပားတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ လုပ္ငန္းတာဝန္ေတြဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာ ႐ွိပါတယ္ဘုရား။ ဒီလုပ္ငန္းတာဝန္ေတြကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္သို႔မီေအာင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုမိမိတို႔ တိုးျမႇင့္ေပးရမလား၊ ျမႇင့္တင္မေပးဘူးလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကေတာ့ သံဃာေတာ္တို႔ရဲ႕ အဆံုးအျဖတ္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္ဘုရား ´´
မင္းသုတ၏
`ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္
ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ား´ စာအုပ္မွ။
လိႈင္ တိုး - မွ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္..။
တစ္ခါတုန္းက တံငါသည္တစ္ေယာက္
္ ေလွတစ္စီးနဲ႔ ငါးရွာထြက္တယ္။တံငါသည္ဟာ ေရျပင္
ေပၚကို ငါးမ်ားရဲ႕မရဏကြန္ကို ျဖန္႔ခ်လိုက္တယ္။တံငါသည္ ကြန္ကိုျပန္ဆယ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ငါးရံ႕၊
ငါးခူနဲ႔ ငါးေျပမ စတဲ့ငါးသံုးေကာင္ဟာ ကြန္ရဲ႕ပိုက္ေတြၾကားမွာ ၿငိပါလာတယ္။ထို႔ေနာက္ တံငါသည္ဟာ ငါးသံုးေကာင္ကို ပိုက္ေတြၾကားကျဖဳတ္ၿပီးေလွဝမ္းထဲကို ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။
ငါးသံုးေကာင္ထဲက ငါးေျပမက က်န္တဲ့ ငါးႏွစ္ေကာင္ကို ဤသို႔ စကားဆိုတယ္။
" ငါက ဝီရိယကို အားကိုးတယ္...မင္းတို႔ေကာအားကိုးရိွၾကသလား...."
ထိုအခါ ငါးရံ႕က
" ငါကေတာ့ ဉာဏ္နဲ႔ ဝီရိယကို အားကိုးတယ္ "လို႔ဆိုတယ္။
" ငါကေတာ့ ကံ ကိုပဲယံုၾကည္တယ္ ..."လို႔ ငါးခူက ေျဖတယ္။
ဝီရိယ အားကိုးတဲ့ ငါးေျပမက သူ႕ရဲ႕ဝီရိယအားကိုးနဲ႔ ေလွရဲ႕ေဘးေဘာင္ကို ေက်ာ္ၿပီးေရထဲကို
ခုန္ဆင္းဖို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားတယ္။ဒါေပမယ့္ ေလွရဲ႕ေဘးေဘာင္နဲ႔႐ိုက္မိၿပီး ေလွဝမ္းထဲကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္က်လာတယ္။ေလွဝမ္းထဲမွာတဖ်တ္ဖ်တ္ခုန္ေနတဲ့ ငါးေျပမကို တံငါသည္ သတိ
သတိထားမိသြားတယ္။တံငါသည္က ခုန္ေနတဲ့ ငါးေျပမကို ၿငိမ္သြားေအာင္ ေလွေပၚမွာအဆင္သင့္ရိွေနတဲ့ သစ္သားတံုးနဲ႔ ငါးေျပမေခါင္းကို ထုလိုက္တယ္။ငါးေျပမ ၿငိမ္က်သြားတယ္။မခုန္ႏိုင္ေတာ့။ဉာဏ္နဲ႔ ဝီရိယအားကိုးတဲ့ ငါးရံ႕က အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ေနတယ္။တံငါသည္ ကြန္ပစ္တဲ့အခါ ေလွက မၿငိမ္ပဲ ေရေပၚမွာလူးေနတယ္။ေလွ
က ေရေပၚမွာ လူးေနတဲ့အခ်ိန္ ေလွရဲ႕ေဘးေဘာင္ေစာင္းသြားခ်ိန္မွာ ငါးရံ႕က ေဘးေဘာင္ကို အသာေလးခုန္ေက်ာ္ၿပီး ေရထဲသို႔ဆင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ကံ ကိုသာအားကိုးတဲ့ ငါးခူက တစ္ခ်က္
ကေလးမွ မခုန္ပဲ ေလွဝမ္းထဲမွာ ၿငိမ္ေနတယ္။ကံေကာင္းရင္ ေလွဝမ္းထဲကေန လြတ္ေျမာက္လိမ့္
မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ ငါးခူဟာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့တံငါသည္ရဲ႕ ညေနစာစာရင္းထဲမွာ ငါးေျပမနဲ႔
အတူ ပူးတြဲပါဝင္သြားပါေတာ့တယ္။
ု
..................................................
" မိတ္ေဆြ.....
ဉာဏ္ နဲ႔ ဝီရိယ ကိုသာ ယံုယံုၾကည္ၾကည္
အားကိုးၿပီး ေဆာင္ထားလိုက္ပါ၊
သင့္ဆီသို႔ ကံေကာင္းျခင္းေတြ ေရာက္ရိွ
လာပါလိမ့္မယ္ "
ဦးတိုးေအာင္
