ဆရာႀကီး​ေတြ ​ေနတ့ဲႏိုင္​ငံ

ခက္ေတာ့လည္း အခက္သား
လူတုိင္းနီးပါးက
တစ္ထြာလုပ္ျပီးရင္ တစ္ေတာင္ျပခ်င္ေနတဲ့ေခတ္။


ဘာသာတရားသင္ျပသူက
ဘာသာတရားဆုိတာ 
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕တစ္ဘ၀လုံးကုိ ျခဳံငုံမိတဲ့ အသိတရားလုိ႔
လူတုိင္းကုိ နားခ်ခ်င္ႀကတယ္။

စစ္သားကလည္း
ျပည္သူရဲ႕ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကုိ ကာကြယ္ရသမုိ႔႔
လူတုိင္းက သူတုိ႔ကုိ ဘုရားသခင္လုိမ်ိဳး ရုိက်ိဳးေစခ်င္တယ္။

အစုိးရဆုိတာ
လူအ၊ လူန၊ လူမပီသတဲ့ ဘ၀ေတြအတြက္
ပစၥဳပၸန္သံသရာ၊ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ
အားလုံးေကာင္းေအာင္ 
မလႊဲသာမေရွာင္သာ 
ဇိကုပ္ကာ နတ္ျပည္တင္ေနႀကရသူေတြလုိ႔ 
သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ဘ၀င္ျမင့္တယ္။

ဒီလုိပါပဲ 
အလွဴခံကလည္း အလွဴခံမုိ႔လုိ႔
ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကလည္း ေမာ္ေတာ္ပီကယ္မုိ႔လုိ႔
ကားစပါယ္ယာက အစ
သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ေတာ့ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြ ထင္မွတ္ႀက။ 

သူေတာင္းစားကေတာင္
သိန္းတစ္ေထာင့္ငါးရာဆုႀကီး ေပါက္သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိ 
သူတုိ႔ေပးတဲ့ဆုႀကီးနဲ႔ တစ္လုံးတစ္၀ႀကီး ျပည့္၀သြားသူလုိ႔
တီးတုိးေျပာရင္း သနားႀက။

ငါတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ
ငါတုိ႔ role ကုိ ငါတုိ႔ႏုိင္ေအာင္ play ဖုိ႔ထက္
သူမ်ား role ကုိ ၀င္၀င္ play ဖုိ႔ အားသန္သူေတြ မ်ားႀကတယ္။

ဒီလုိနဲ႔
လူတုိင္းပဲ မြဲေနႀကေပမယ့္
ဆရာႀကီးေတြေတာ့ ထြန္းကားတယ္။ ။ 
—Kyaw Ba Thit